Ja w twoim wieku...

dinozaury

Siedzimy przy stole, dzieci dyskutują między sobą:

- A wiecie, że dinozaury nie do końca wymarły, bo ich krewniacy nadal żyją? - rzuca Gimnazjalistka.

- Jak to?

- Ja wiem, to ptaki. I to były dinozaury ptasiomiedniczne - Najmłoszy z namaszczeniem, starannie i powoli wypowiada trudną nazwę.

Zbieramy szczęki z podłogi, więc na chwilę przy stole zapada milczenie, a potem nawet Licealista nie waha się użyć słów podziwu.

 

Najmłodszy ma siedem lat. Kiedy wieczorem idę przykryć go kołderką, coś szepcze do siebie:

- Caudipteryks, masiakazaur, proceratozaur...

- Co mówisz?

- Dinozaury sobie przypominam. Najbardziej podoba mi się deinonychus,  ten, którego dzisiaj narysowałem...

deinonychus stawia klocka

Przyglądam się rysunkowi w niepokojącym milczeniu, więc Młody objaśnia:

- Deinonychus właśnie złożył jaja i stawia klocka, żeby zaznaczyć miejsce, gdzie je złożył... No wiesz, żeby potem łatwo mógł je znaleźć.

 

Kiedy zasypia, myślę o tym, że ja w jego wieku wprawdzie znałam na pamięć pierwszą i drugą księgę "Koziołka Matołka", ale o dinozaurach nie wiedziałam nawet, że wymarły... Inne to były czasy. Bliższe dinozaurom, zdecydowanie.

P.S. Nie jestem pewna, czy pisownia wszystkich nazw dinozaurów jest właściwa. Oraz przepraszam za jakość zdjęcia - ręka mi zadrżała.

 

 

 

Komentarze

  1. ~kruszyzna6 stycznia 2015 23:13

    Deinonych to ten z pazurem na łapie. Mamy w wersji plastikowej. Ach ta dzisiejsza młodzież :)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~olguska7 stycznia 2015 02:39

    to prawda dzieci w tym wieku są wspaniałe i bardzo mądre teraz coraz młodsze potrafią więcej niż My w ich wieku :D no cóż wszystko idzie do przodu

    OdpowiedzUsuń
  3. ~100kmzamiastem9 stycznia 2015 08:51

    Owiraptor, argentynozaur, welociraptor. Najmniejsze dinozaury były wielkości kurczaka, a kupa dinozaura wielkości komputera (jakiego nie wiem). :) Mój czterolatek przechodzi fazę fascynacji dinozaurami i smokami. Wcześniej była faza fascynacji drobiem (kury i kurczaki). Dzieci są rewelacyjne! Tyle można się od nich nauczyć :)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~KG20 stycznia 2015 04:27

    Ja z prosba o email kontaktowy w sprawie "dysleksji wypieranej" (przez matke). Gdzie mi sie o oczy obilo przy okazji notki o szkole, ze corka by i owszem zaswiadczenie chciala ale matka uparta i cwiczeniami zasypuje. O ile dobrze zrozumialam sytuacja podobna jak u nas (III kl. podstawowki), tyle ze u mnie pani upiera sie przy dyslesji a ja widze tylko chlopca, ktory robi bledy. Pani co ciekawsze dysleksje stwierdzila 4 dnia szkoly w pierwszej klasie (!) i tak sie upiera. Ja walcze ale ide pod prad bo widze, ze dokola raczej odwrotnie - rodzicom zalezy na zaswiadczeniu raczej niz na dodatkowej pracy z dzieckiem w domu. Chcialam podpytac o to i owo, jesli mozna. Jesli mozna prosic :)

    OdpowiedzUsuń
  5. mamaszóstki11 lutego 2015 04:01

    Poczytałam Twojego bloga - bardzo mi się podoba, odezwę się mailowo.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jeszcze jeden żonkil, czyli ... gdybym znała Kadisz

To miał być prawie zwykły piątek, jeżeli "zwykły" może oznaczać dzień w tygodniu pracy, kiedy mąż wyjechany na obczyznę, a w ciągu doby udało mi się nawet przespać z 5 godzin, ustalić plan dnia i posiłków oraz kto kogo odbiera ze szkoły, a także skonsultować wyniki w nauce najmłodszych z wychowawczyniami. Ale mimo wszystko miał być zwykły, czyli zaplanowany i zrealizowany od A do Z, choć wiadomo, że to utopijne założenia. Przede wszystkim w plan wplotły się nowe wątki, jak choćby zakupy na Allegro, przez które znalazłam się na Muranowie, gdzie prawie zawsze tracę orientację. I właściwie od tego, co skłoniło mnie do zakupu tych kilku tomów, które leżą przede mną, powinnam była zacząć. A nawet jeszcze wcześniej, ponieważ na Karmelickiej, róg Anielewicza (dawnej Gęsiej) pojawiłam się po to, by odebrać zakupione wcześniej książki. Jedną z nich nabyłam w przypływie emocji po długiej rozmowie z A. poznaną w fejsbukowej grupie "Polska, Polonia, cały świat", gdy okazało si...
Czytaj więcej

W rankingu

Nie jest łatwo znaleźć się w rankingu wśród najlepszych uczniów/studentów. Mamaszostki musiała czekać z tym do studiów. Najstarsza z Szóstki - do gimnazjum. Młodsza - do wyników sprawdzianu szóstoklasisty. A kiedy nauczyciele gratulują - z jednej strony radość, duma, szczęście - a z drugiej wdzięczność dla wszystkich, którzy się do tego przyczynili. Bezpośrednio lub pośrednio, kiedy rodzice wredni byli. Babci. Prababci. Ciociobabci. Nauczycielom. Oraz wszelkim okolicznościom przyrody i nie tylko. Nad motywacją panów pracujemy rodzinnie. Wszystko przed nami.
Czytaj więcej

Inny świat

Obraz
Prawie zawsze piszę o tym, co jest, nie o tym, co chciałabym, żeby było. Prawie zawsze zapisuję własne myśli, nie pragnienia. A te pragnienia tkwią gdzieś ukryte i czasami, gdzieś na pograniczu jawy i snu, podświadomość wyłazi na wierzch. I choć nigdy nikomu nie zazdroszczę tego, co ma, jak żyje, gdzie pracuje, to czasami chciałabym, żeby moje życie wyglądało inaczej. Rzeczy nieprawdopodobne zdarzają się rzadko. Tym razem był to sen, ale tak  realistyczny, że pisząc teraz te słowa mam wciąż wrażenie, jakbym tkwiła w nim do tej chwili. Sen zaczął się we wtorek rano, po pierwszym budziku, nastawionym na piątą, ale zgaszonym przeze mnie, kiedy półprzytomnie potoczyłam wzrokiem po ciemnym pokoju. Trudno, nie idę do Tesco – pomyślałam – za ciemno i za mokro. A zakupy poranne może zrobić ktoś inny. Obudziłam się, gdy było już widno. Bardzo widno. I bardzo późno. Jakbym przespała dzień. Usłyszałam głos w pokoju obok. To Najstarsza pytała mnie, czy kupić w Ikei lustra. - Jak...
Czytaj więcej